Selanik’te nerede yiyelim?

Ne diyelim kardeşim! Allah herkese böyle dert versin 🙂

Tatlılar:

Derman için pastacılıkla girelim konuya. Yunanlılar da tatlıya bizim kadar meraklı ve onlar için de lezzet, sağlıktan önce geliyor kesinlikle. Tatlıya acımıyorlar ve günün her saati yenebiliyor, fakat restoranların tatlı menüsü kabarık değil; müşteriye hayır dememek için konan bir-iki top dondurma, ballı yoğurt, şanslıysanız ev baklavasından başka seçenek yok gibi. Ama pastaneler yıkılıyor. Özellikle milföy hamurundan muhteşem tatlılar yapıyorlar. Zaten tatlı da, restoranda değil pastane ve cafelerde tüketiliyor.

(Not: bazı mekanlar için harita bağlantısı ekledik). Selanik’te ilk mabedimiz Terkenlis pastanesi. Selanikli bu işletmenin, Yunanistan’da 17 şubesi var. Uzmanlık alanı envaiçeşit paskalya çöreği. İlginizi çekmese bile sadece göz zevki için birini ziyaret etmeye değer. En bilinen şubesi Aristoteleus meydanında (bu aynı zamanda en kalabalık şubesi), ama Agias Sofias şubesi daha sakin ve oturacak yeri de var. Kahve siparişinizin yanında bir dilim çörek de ikram ederler. “Türkiye’ye de götüreyim”, derseniz ve uçağınız varsa, havaalanı gidiş terminalinde şubesi var buradan taşımayın.

İkinci tatlı adresimiz Trigona Elenidi. Elenidis ailesinin icadı olan bu tatlı gerçekten Selanik’e özgü, doğum yeri burası, doğum tarihi 1960.  Perhizi filan unutup mutlaka bir tane yemeniz lazım. Bir tür krema dolu baklava ve tabii ki inanılmaz lezzetli. Tek tek alınabiliyor. Adres bağlantıda, ha bir de buraya yürüyerek gidin, araç problem olur; cadde trafiğe kapalı yürüyüş yolu.

Gelelim restoranlara:

Selanik’te her keseye ve zevke uygun seçenek var. Ödeyeceğiniz miktar, iki kişi için – füzyon restoranlar hariç- 40-70 Eur arasında olur. Rehber kitapların yazdığı ve reytingi yüksek olan tüm restoranlar iyi aslında.  Ama genel olarak şu bilgileri kılavuz alabilirsiniz:

Şehrin merkezi olan Aristoteleus caddesinin yukarı tarafında (Egnatia caddesi) otobüs duraklarının olduğu bölgedeki restoranlar özellikle akşamları hep kalabalıktır. Bu yönüyle sizi çeker, ama çoğu turistiktir. Bir de canlı müzikle müşteri çekmeye çalışırlar. Pek tavsiye etmem.

Aynı meydana yakın, Modiano pazarı ve etrafında çok özgün, salaşlık sınırında, ama süper lezzetler bulabilirsiniz. Bazagiazi  ve To Meteora Vima tis garidas bu restoranlardan bazı örnekler ve köklü işletmelerdir. (Maalesef yazımızın 2017 versyonunda geçen Mirovolos Smirni kapanmış, artık yok 🙁  )

Meydanın denize yakın kısmında Tsimiski caddesi (bizdeki Bağdat cad.) var. Bu bölgedeki restoranlar füzyon mutfağından prim yapmaya çalışırlar. Vatanında ahtapot ızgaraya 25Eur yazarlarsa dayak yiyecekleri için, menüde, ‘patlıcanlı fantarfinfon yatağında ahtapot’ yazar. İlginizi çekiyorsa gidin, bayağı Türk müşterileri de var (!), ama bizi açmadı, bu yüzden tavsiyemiz yok.

Limana yakın Ladadika bölgesi bir efsanedir, yalnız dikkatli olun burada turist kapanları da var, gerçekten güzel restoranlar da. Bunu menüden anlayabilirsiniz; spagetti bolonez veya parmesanlı roka gibi (anti Yunan) seçenekler varsa kaçının. Buradaki Full tou meze gerçek bir yemek mabedidir, türkçe menüsü vardır ve Türkler iyi bahşiş bırakıp, masayı kıtlıktan çıkmış gibi donattıklarından neredeyse Selanik’li müşterilerden daha çok sevilirler. Aynı bölgede, eski bir antrepo olan Kazaviti ‘yi de (önceki adı Taverna 1901) kesinlikle hem mutfağı, hem müziği için tavsiye ederiz (Müzik 21 de başlar).

Tüm bunların haricinde, akşamüzeri şehir ışıklarını deniz tarafından seyretmek için Ladadika’nın deniz tarafında eski liman iskelesi içinde bulunan Kitchen bar‘ a muhakkak gidin. (Yemek adresi değil, aperitif için, yemekler dünya mutfağı). İlgilenirseniz aynı liman üzerinde modern sanatlar ve sinema fotoğraf müzesi de var.

Şehirdeki diğer dağınık adreslere gelince:

Atatürk’ün evinden Türk mahallesine doğru  (Anopoli) çıktıysanız, burada bulunan ve aslında eski bir çınaraltı kahvehaneden devşirme Ouzeri Tsinari hem çok özgün bir mekan, hem mutfağı düzgün. Buradan surlara doğru çıkarken çok güzel ve iyi korunmuş cumbalı Türk evlerini de görebilirsiniz.

Aynı geziyi surlara ve Yedikule’ye doğru devam ettirirseniz hem kuşbakışı Selanik manzaraları görür hem Tiho tiho  restorana uğrayabilirsiniz. Bu yokuşlu bölgeyi gezerken acıkmamak mümkün değil ve bunlar bölgedeki en iyi iki seçenek (Tiho biraz daha snack bar tarzı ama mallar çok lezzetli)

Eğer kordon boyunda yürüyüşe çıkar ve Beyaz Kule civarında acıkırsanız, To Elliniko (The Greek) çok iyi bir mekandır. Saat 2 ‘den sonra masa bulamazsınız. Canınız köfte çekiyor ise Diagonios 1977 hem etinin lezzeti hem de özgünlüğü açısından (bir Türk köftecisi gibi) görmeye değer.

Tekrar şehir içine dönersek, Bedesten civarında da birçok restoran bulunur. Rouga trafiğe kapalı bir yol içinde oldukça sakin ve lezzetlidir, orta yaş üzeri yerliler takılır, akşamları canlı bouzuki de var ama yemek müziği kıvamında. Bu bölgede diğer bloglarda adı sıkça geçen Agora‘da var fakat son ziyaretimizde mutfağında bariz bir düşüş görünce, biz üzerini çizdik.

Son olarak balık için de 2 tavsiye verelim. İlki Selanik’in Yeşilköy muadili bir mahallesinde (Kalamaria) Yalos Psarotaverna. Merkeze oldukça uzak taksi ile 10 dakika (12 Eur civarı) , hem açık , hem kapalı mekanı olan oldukça güzel bir mekan.

Diğeri şehir içinde Aristoteleus parkına yakın Psaras Itıopolıon , aslında burası bildiğiniz bir balık pişiricisi. Balığınızı öndeki balıkçı tezgahından seçiyorsunuz, servis yapıyorlar (2024 de kişi başı 50 Eur min harcama vardı). Yani ben bir kalamar bir salata alayım muhabbeti mümkün değil. Oldukça popüler ve bir yer. Fakat muhteşem lezzetli.

Biraz da eğlence:

Karnımız doydu artık, nerede eğleniriz onu anlat diyorsanız:

Gece vakti barlara güneş gözlüğü ile giden ahaliyi gördüğünüzde şaşırmayın. Burada eğlence en erken gece 12′ de başlar sabaha kadar devam eder (güneş gözlükleri imaj için değil yani, sabah güneşinden korunmak için).

Akşamüstü cadde bar tarzı, gençliğin takıldığı yerler, kordonboyunda ve Karolou caddesi etrafındadır, özellikle hafta sonları güruh sokaklara taşar. Gece eğlencenin en popüler adresi de Ladadika bölgesidir. her sokakta farklı bir bar ve gece klubü var. Bu mekanların çoğunda giriş ücreti alınmaz. Fiyatlar; bira 4-8Eur, Mohito vs. kokteyller 8-12 Eur civarındadır. Grubunuzda, gece eğlenceden sonra acıkan varsa, Ladadika mükemmeldir. Sabaha kadar (ayran ve Adana hariç 🙂  ) her tür dürüm vs. bulabilirsiniz.

Ayakta eğlence istemiyorsanız, tarz mecburen canlı bouzouki ve rembetiko’ya kayar. Bunun için de iki alternatif var: yemek yediğiniz restoranı canlı müzikli seçebilir veya yemekten sonra konsere gidebilirsiniz. İlki için iyi seçenekler yukarıda bahsi geçen  Kazaviti ve şehir içindeki Rossinol ve Tomburlika dır. Hepsinde turistik olmayan, kaliteli buzuki var. Son ikisinde yabancı da olmaz, fakat hafta içi linklerden telefona ulaşıp müziği teyid edin. Tomburlika küçük masalı ve minicik bir yerdir 4+ grupsanız pek uygun olmayabilir, bir de unutmayın burada yemek geç yenir. Erken giderseniz, yemeği bitirir sap gibi müziği beklersiniz 🙂

Gece klubü tarzına geçerseniz girişler ücretlidir (50-100 Eur arası). Sanatçıya göre değişir; Remos, Alexiou, Mpasis gibi bir sanatçıyı fiyata dahil ½ şarap ve meyve eşliğinde (fiyata dahil) dinler, sağlam eğlenirsiniz. Bu tarz için sabit bir yer yok. Gittiğiniz dönemde var olan gösteriyi otel resepsiyonundan öğrenmek en doğrusu. Bu mekanlarda muhabbet en erken gece saat 1’de başlar.

Bu aralar (2019) gençliğin takıldığı en hareketli disko bar mekan Aigli Yeni Hamam mış. Bize kısmet olmadı. Giderseniz bloğa not bırakın lütfen.

Ne içelim?

Yazının bu bölümü, “ben rakıdan başka bir şey içmem” demeyenler için. Bu tutucu arkadaşların ilacı mavi etiketli Barbayanni ouzo dur. Ama milli marka olmuş ‘Plomari’ ve ‘Barbayanni’ yi Yunanistan’da her yerde bulabilirsiniz. Yerine, Selanik civarı kökenli ‘Ouzo7’, ‘Magia’ (yumuşak) veya ‘Babatzim’ (evet Babacım ın Yunancası) ‘Tsantali’ (ki bu da bizden göçen Çantalı Ailesi’ nin kurduğu fabrikadır) tadın. Bu son ikisi daha serttir. ‘Tsantali’ aynı zamanda şarap ve retsina (reçine şarabı) da üretmektedir.

Bu arada rakı tadı arayanlara şunu söyleyelim, Barbayanni blue biraz andırsa da rakının gerçek karşılığı çipuro’dur, sadece üzüm alkolünden üretilir. Yunanistan’da nadiren dijestif olarak içilir (aslında ucuz olduğu için çok rağbet görmez, hatta içenler hafif kıro muamelesi görür). Ouzo’ nun alkolünün ne şekilde üretildiği önemli değildir, kullanılan otlar ve anason miktarı lezzeti belirler. Dolayısıyla Ouzo’yu rakı tadı aramak için içip boşuna uğraşmayın. Biri elma, biri armut, kafanız iyiyken anca benzerler : ) .

Kali orexi! (Afiyet olsun!)

Bu arada amaç sadece yemek değilse Selanik gezisi için bu yazımıza da bakın. İlk Yunan seyahatlerinizden ise yeme içme konusunda bu yazılara da bakabilirsiniz: sofra adabı , nerede yiyelim.